Milan Timotić - Bata (Banovo Polje kod Bogatića, Srbija, 1908 - Čikago, SAD, 1988).
Rodio se 1908. godine u Šapcu. Kao mali preležao je šarlah i njegovi roditelji su se bojali da će ostati nem, jer dok se od istog oporavljao, duže vreme nije mogao da govori. Srećom nije bilo tako. Nakon završenja gimnazije u Šapcu, otišao je u Beograd gde je završio pravni fakultet, a potom je radio kao opštinski službenik. Od malena njegova prva ljubav beše muzika.
Zato je Milan počeo da nastupa po amaterskim koncertima, vežbao je glas i uskoro postao stalni član Kraljeske opere. Negujući narodnu muziku i relativno brzo i dobro napredujući u ovom poslu, počeo je pevati na Radio Beogradu, što ga je učinilo poznatim. Prve gramofonske ploče snimio je za izdavačku kuću - Odeon, 1927. godine.
Tokom međuratnog perioda bio je jedan od najčuvenijih pevača narodne i popularne, tj. zabavne muzike, kako se to govorilo u njegovo vreme. Snimao je ploče za produkcijske kuće Odeon i Edison Bell Penkala. Često je gostovao u emisijama radio Beograda. Zbog sličnosti njegovog glasa sa glasom pevača Mijata Mijatovića (1887-1937), bio je poznat kao - Novi Mijat.
Do Drugog Svetskog rata živeo je u Beogradu. Bio je član Beogradske opere, pevao je na Radio Beogradu i u Bečkoj operi. U slobodno vreme se družio u Šapcu sa prijateljima. Pojavio se u filmu - Priča jednog grada - produkcije Artistik filma, iz 1941. godine. Film je režirao Jevrejin Maks Kalmić, kog streljaše nemački nacisti iste godine. Deo tog filma se pojavljuje u filmu Maratonci trče počasni krug (1982), kao i Timotićeva pesma - Svi vi što maštate o sreći.
Propast Jugoslavije 1941. godine, doživeo je služeći vojni rok u Bjeljini. Tokom rata boravio je u Valjevu i Užicu. Bio je ženjen Milenom Vuković, ali nisu imali dece pa su se razveli. Posle Drugog Svetskog rata, kao pristalica JVO i osuđenik na smrt od novog režima, napustio je otadžbinu i otišao je u Austriju. Živeo je u Salcburgu, gde se bavio operom i snimio dva filma, a potom u Beču, kao pravnik.
Iz Austrije se preselio u SAD, živeo je najpre u Njujorku, a zatim u Čikagu. Tu je upoznao četvrt veka mlađu pijanistkinju Džoan Kornel, 1959., a dve godine kasnije su se venčali. Zajedno sa mladom suprugom je održavao koncerte i snimao je pesme za produkcijsku kuću Balkan. Daleko od otadžbine i zavičaja, pomalo zaboravljen, umro je u Čikagu 1988. godine u 80. god. starosti. Ostavština njegovog raznovrsnog i bogatog muzičkog stvaralaštva nije sasvim u potpunosti istražena.
