Muška narodna i kalendarska imena kod Srba u XIX stoljeću

[Pavo]

Kako sam imao slobodnog vremena ovaj vikend, odlučih napraviti manju analizu muških imena kod Srba u XIX stoljeću.  Najviše me zanimao odnos između kalendarskih i narodnih imena.  Uzeh zato 20 uzoraka od 100 muških imena iz raznih krajeva u kojim su živjeli Srbi i uporedih omjere te dvije kategorije imena.  Trudio sam se što je moguće više uzeti uzorke osoba rođenih sredinom XIX stoljeća.  Gdje postoje matične knjige i gdje su mi bile dostupne, služio sam se njima.  Gdje nisu, bio sam primoran rabiti druge izvore. 

Spomenut ću malo načela koja sam rabio.  Kao kalendarsko ime sam uzeo svako ime iza kog stoji vjerska(kršćanska) motivacija.  Tu spadaju sva imena iz biblije, svetačka imena, ali sam tu ubrojao i neka koja ljudi često smatraju za narodna.  Imena kao Božo, Bogdan, Bogoljub sam ubrojao u kalendarska iz nekoliko razloga.  Prvi je što se u matičnim knjigama vidi puno veće učestalost kod djece rođene oko Božića.  Slična stvar je kod imena kao Cvitko u Dalmaciji i Sreten u Podunavlju.  Sreten sam našao isključivo kod djece rođene oko blagdana Sretenje a Cvitko je mnogo češće kod djece rođene uoči Uskrsa, tj. oko Cvijeta.  Vjerska motivacija je više no očita.  Drugi razlog je što imena kao Boško, Nedjeljko, Petko ili Spasoje u etimološkom smislu možda jesu slavenska, ali je opet motivacija vjerska.  Ta imena nisu postojala kod Slavena dok su bili pagani.  I onda su često vezana uz pojedine dane. 

Ispod je karta točaka s kojih sam uzeo uzorke.



Ovdje je i konačni grafikon koji pokazuje udjele po uzorcima.  Nadam se da će bar nekom biti zanimljivo.

[Pavo]

Parohija Dicmo i Zagorje je pokrivala prostor u zaleđu Splita.  Sredinom XIX stoljeća je u njoj bilo oko 1000 pravoslavnih vjernika.  Uzorak su krštenja muške djece između 1850. i 1851. godine.  Samo 5 imena su narodna i pojavljuju se po jednom.  Miloš, Rade, Stojan, Vladislav i Vladimir.  Važno je napomenuti da se radi o kraju gdje je nepismenost velika i gdje se roditelji i kumovi redom potpisuju znakom križa.  Ime Vladislav je sinu dao paroh Aćim Amanović koji nije iz tog kraja, a Vladimir sinu trgovac Risto Mađar iz Splita.  Ristina žena je katoličke vjere i oba kuma su katolici i trgovci kao i Risto.  Jedina osoba koja se ne zna potpisati na ovom krštenju je babica.  Ovo su očito iznimke i slučajevi obrazovanih ljudi, dok su roditelji Miloša, Stojana i Radeta obični seljaci.  Najčešća imena su Petar s 14 pojava, Todor s 8 i Jovan sa 7.

Parohija Ceranje se nalazila kod Benkovca i pokrivala istoimeno selo i sela Vrana, Pristeg i Radošinac.  Sredinom XIX stoljeća imala je oko 600 pravoslavnih vjernika.  Uzorak su krštenja muške djece između 1852. i 1857. godine.   Na uzorku od 100 krštenika je samo jedan s narodnim imenom, Obrad Simić.  Roditelji su mu težaci iz Vrane.  Najčešća imena su Đuro s 8, i Nikola, Petar i Mihajlo s po sedam. 

Lički uzorak čine upisi krštenja muške djece iz parohija Mogorić i Ploča iz 1856. i 1857. godine.  Radi se o susjednim parohijama koje su sredinom XIX stoljeća imale oko 2500 pravoslavnih stanovnika.  U uzorku imamo 88 kalendarskih imena i 12 narodnih.  Među narodnim su jako česta imena Stojan i Staniša, sa semantički istim značenjem, koja se javljaju 5 i 4 puta.  Imamo i jednog krštenika s imenom Mile, jednog s imenom Radovan i jednog Vuka.  Ovo Vuk je na crkvenoslavenskom upisano kao Vukol.  Najčešće ime uopće je Mihajlo kojeg nosi 11 krštenika, pa onda Nikola, Jovan i Petar s po 8 javljanja.  Ako Jovan i Janko tretiramo kao različite inačice istog svetačkog imena, onda se ono javlja sve skupa 10 puta. 

Parohija Marindol-Ponikve se dijelom nalazi u Sloveniji a dijelom u Hrvatskoj.  Osim gornja dva mjesta, obuhvaćala je još i selo Bojanci i po jedno domaćinstvo u selima Mrzljaki i Žuniči.   Uzorak je nešto stariji i pokriva krštenja muške djece od 1814. do 1819. Ove parohija je u to vrijeme imala oko 750 stanovnika.   U uzorku imamo 83 kalendarska imena i 17 narodnih.  Među narodnim su jako česta Rade i Stojan koja se javljaju 7 i 6 puta.  Dvaput imamo Ostoju, ponovno s istom semantičkom motivacijom kao i ime Stojan.  Po jednom se javljaju Novak i Milanko.  Najčešća imena uopće su Simeon s 10 nositelja i Jovan i Mihajlo s po 8.  I ovdje se jednom javlja oblik Janko.

Banijski uzorak je iz parohija Glina, Obljaj i Mali Gradac.  Dvije potonje se nalaze u najbližoj okolici Gline.  Radi se o upisima krštenja muške djece 1857. godine.  U ovo vrijeme su ove parohije zajedno imale oko 3000 pravoslavnih žitelja.  86 je kalendarskih a 14 narodnih imena.  Opet se Stanko i Stojan javljaju najčešće, po 5 puta.  Imamo tri Vuka, koji su ponovno upisani kao Vukol, i jednog Ljubomira.  Najčešća imena su Jovan s 11 javljanja, Mihajlo s 9 i Stefan s 8.  Zanimljivo je da se ime Adam pojavjulje 5 puta, a u uzorcima iz Dalmacije, Like i Gorskog Kotara ga uopće nema. 


Parohija Smoljanovci se nalazi sjeverozapadno od grada Požege.  Uzorak su upisi krštenja muške djece od 1844. do 1849. godine.  Parohija je osim sjedišta obuhvaćala sela Bratuljevci, Kantarovci, Klisa, Kunovci, Mrtovlasi, Nježić, Ozdakovic, Oljasi, Perenci, Poljanska, Svrzigaće, Toranj, Velika i Vrhovci.  U vremenu iz kog je uzet uzorak, parohija je imala oko 800 pravoslavnih vjernika.  Imamo 90 kalendarskih i 10 narodnih imena.  Opet su najčešća Stojan i Stanko s 5 i 3 krštenih.  Blagoje i Miloš se pojavljuju po jednom.  Najčešća imena su Nikola s 10 javljanja i Stefan i Toma s po 9.  Imamo i dva upisa imena Konstantin kog do sad nije bilo u uzorcima. 

Uzorak za parohiju Dalj kod Vukovara je uzet iz matica krštenih od 1850. do 1851. godine.  U Dalju je u ovo vrijeme bilo oko 3500 pravoslavnih vjernika.  Na ovom uzorku se vide neke velike razlike u poredbi s dosadašnjim uzorcima.  Prva razlika je raznovrsnost.  Samo dva imena se javljaju više od pet puta: Todor 8 i Miloš 7 puta.   Druga razlika je da broj narodnih imena znatno odudara od dosadašnjeg prosjeka.  Čak 30 imena iz ovog uzorka su narodna.  Miloš je najčešće i pojavljuje se 7 puta.  Milutin, Milan i Mladen se javljaju po 5 puta.  Po dvaput se javljaju Milovan, Svetozar, i Vukašin.  Jednom su zabilježena imena Ljubomir, Tatomir, Uroš, Vladimir i Vladislav.  Imena izvedena iz korijena Mil- se sve skupa pojavljuju čak 17 puta.  Poredeći imenoslov ovih krštenika s popisom poreznih obveznika u Dalju iz 1828., možemo vidjeti da je ovo u stvari novija pojava.  Narodna imena među glavama domaćinstava te godine, koji su mahom morali biti rođeni u drugoj polovici XVIII stoljeća, ne prelazi par postotaka.  Imena kao Milutin ili Miloš se uopće ne javljaju.  Mislim da njihovo pojavljivanje u uzorku iz 1850. ima veze s buđenjem nacionalne svijesti, pogotovu kod varoškog stanovništva kao što su Daljani.  Činjenica da je među ovim narodnim imenima pojavljuju imena tadašnjih članova kuća Obrenović i Karađorđević vjerojatno nije slučajnos.

Parohija Majš se danas nalazi u mađarskom dijelu Baranje.  Činilo ju je samo istoimeno selo koje je polovicom XIX stoljeća imalo oko 500 pravoslavnih vjernika.  Kao i u uzorku za Dalj, primjećuje se raznovrsnost.  Mihajlo i Stefan su jedina imena koja se javljaju pet ili više puta.  Kao i u Dalju, primjećuje se velik postotak narodnih imena s udjelom od 34 posto.  Živko, Svetozar i Mladen javljaju se po 4 puta;  Ranko i Uroš po 3 puta; Radoslav, Milorad, Miloš i Milan po dvaput; a Uglješa, Mirko, Milovan, Radovan, Stojan i Obrad po jednom.  Kao i u slučaju Dalja, na poreznom popisu iz 1828. su narodna imena kod kućedomaćina ispod 5 posto. 

[Pavo]

Uzorak za Suboticu je uzet iz matica krštenih crkve Vaznesenja Gospodnjeg od 1853. do 1855.  Pošto su u Subotici postojale dvije pravoslavne parohije a u predgrađu Šandoru još jedna, nisam siguran koliko je vjernike živjelo u samoj vaznesenjskoj parohiji.  U čitavoj Subotici je u to vrijeme bilo oko 2500 pravoslavnih vjernika.  U uzorku imamo 75 kalendarskih i 25 narodnih imena.  Najčešće narodno ime je Miloš s 6 javljanja, a narodna imena s korijenom Mil- se ukupno javljaju 12 puta.  Po tri puta srećemo imena Milivoj i Ljubomir, a po dvaput Mladen i Milovan.  Jednom se javljaju imena Vladimir, Uroš, Milutin, Velimir, Svetozar, Radivoj, Blagomir, Radovan i Veselin.  I ovdje se vidi razlika kod starije generacije.  Na uzorku od oko 100 Srba poreznih obveznika s popisa 1848. nisam našao ni jedno narodno ime.  Najčešća imena uopće su Đuro sa 7 javljanja i Jovan i Konstantin s po 6.  Ovakva učestalost imena Konstantin je neuobičajena, a spomenut ću i da se ime Konstantin dvaput javlja kod krštenja blizanaca različitog spola.  U oba slučaja su djevojčice dobile ime Jelena. 

Kao uzorak za bosansku Posavinu poslužio mi je popis Srba haračkih obveznika modričkog kraja iz 1851.  Kako bih dobio što svježiji uzorak, uzeo sam u obzir samo osobe koje su popisane kao sinovi glava domaćinstva.  Za pretpostaviti je da su oni uglavnom rođeni u XIX stoljeću.  Uzeo sam prvih stotinu sinova iz sela Crkvina, kojem je na ovom popisu pribrojeno i kasnije samostalno selo Pisari.  Tu je ukupno živjelo oko 750 pravoslavnih vjernika.  Pošto se ovdje ne radi o crkvenim knjigama i dosta više imena je zapisano u obliku hipokoristika, imao sam nekih nedoumica.  Ime Dako se javlja tri puta i ja sam ga pribrojio narodnim, iako nisam potpuno siguran da se ne radi o hipokoristiku od imena David ili Damjan.  Ime Đeno se javlja jednom, i nisam siguran kakve je motivacije.  Čini mi se kao da bi moglo biti hipokoristik od Jevđenije ili Đenadije, pa sam njega svrstao u kalendarska.  Ako sam u pravu kod ova dva imena, onda imamo 76 kalendarskih i 24 narodna imena.  Kod narodnih se Gojko, Dako i Stojan javljaju po 3 puta.  Po dvaput imamo Obrad, Ostoja, Stanko, Blagoje, Miloje i Mile.  Jednom se spominju imena Milić, Dujak i Živko.  Najčešća imena uopće su Jovan s 11 javljanja i Petar s 9.  Ni jedno drugo ime se ne pojavljuje više od 4 puta.  Primjećuje se i ovdje visoka učestalost narodnih imena kojim je semantička motivacija glagol stati.  Takvih ima ukupno 7. 

Za grad Sarajevo sam uzeo upise krštene muške djece u staroj pravoslavnoj crkvi od 1854. do 1855. godine.  U Sarajevu je u to vrijeme živjelo oko 3000 pravoslavnih žitelja.  Iz uzorka sam uklonio jedno dijete za čijeg oca piše izričito da je Cincar i koje se zvalo Naum.  U ovom uzorku imamo samo 6 narodnih imena.  Četiri krštenika su dobila ime Ostoja, a po jedan Stojan i Milan.  Vidimo opet da su gotovo sva narodna imena motivirana glagolom stati.  Sam imenoslov je neuobičajeno siromašan.  Ime Risto se pojavljuje 17 puta, Jovan 16 a Nikola 13 puta.  Samo tri imena čine gotovo polovicu svih imena krštenika.  Posebno je neobična učestalost imena Risto koje se u drugim uzorcima rijetko pojavljuje.  6 puta se pojavljuje i Konstantin, kojeg osim u Subotici u drugim uzorcima nema.

Uzorak za istočnu Hercegovinu je uzet s popisa izbjeglica u Slanom kod Dubrovnika iz 1879.  U Slanom su smještene izbjeglice iz Popova i južnih dijelova današnje općine Ljubinje koje su pobjegle zbog ustanka u Hercegovini.  Radi se o muškim glavama obitelji koji bi trebali biti rođeni u prvoj polovici XIX stoljeća.  Kao i u sarajevskom uzorku, imamo vrlo malo narodnih imena.  3 osobe se zovu Stanko, a po jedna Miloš i Rade.  Risto je opet najčešće s 14 nositelja, a slijedi ga Jovan s 13.  Po 8 osoba se zovu Nikola i Đuro. 

Uzorak za Pivu sam uzeo is popisa Crne Gore iz 1879. godine.  Uzeo sam muške osobe za koje popis kaže da imaju 20-29 godina, tj. one rođene između 1850. i 1859.  Uzorak je prvih 100 takvih osoba popisanih u onoj polovici kapetanije Piva kojoj je kapetan bio Ivan Kecojević.  U čitavoj Kecojevićevoj kapetaniji je živjelo oko 2700 ljudi.  Ovdje opet imamo problem hipokoristika.  Ime Kiko mi je potpuna nepoznanica, ali sam ga svrstao u narodna.  Imamo još jednog Daku, i on je opet stavljen među narodna imena.  Imamo četiri osobe koje se zovu Šule, jednog koji se zove Šurko i po jednog Šoru i Šuleta.  Ovo ako nisu narodna imena, možda su ona profilaktička muslimanska koja su u tim krajevima nekad davana muškoj djeci.  U svakom slučaju mi se ne čine kalendarskim.  Jedna osoba se zove Vergo i nije mi jasna motivacija.  Postoji sveti Virgilije, ali je dosta nepoznat svetac pa mi se ne čini da se radi o takvoj motivaciji.  Osim ovih problematičnih, imamo i ova jasno narodna imena: Mile 3 puta, Milovan i Milosav po dvaput, i Staniša, Milutin, Miloš, Vučko, Vukan, Obren, Vule, Živko, Rako, Zeko, Rade i Radule po jednom.  Sve skupa 71 kalendarsko i 29 narodnih imena.  Najčešće se javljaju Jovan, Sava, Todor i Đuro.  Prvo se bilježi 7 puta a ostala po 5.

[Pavo]

Crmnički uzorak je iz istog izvora kao i pivski i uzet je na isti način.  Uzorak je iz kapetanija Sotonicke, Gornjoselačke i Boljevicke.  Ukupno stanovništvo to tri kapetanije je iznosilo oko 1400 ljudi.  Opet se po jednom pojavljuju imena kao Šako, Turo i Šunja.  Njih sam ubrojao u narodna.  Prva dva nosi jedna osoba a zadnje dvije.  Ime Milo nosi 6 osoba, Rado dvije, a po jedna osoba se zove Miro, Rašo i Miloš.  Ukupno je 85 kalendarskih a 15 narodnih.  Najčešća imena su Jovan, Savo i Nikola koje nose po 17, 13 i 10 osoba.  Opet imamo relativno siromaštvo imenoslova jer ova tri imena i još Marko nosi pola uzorka.

Za selo Budimlju sam uzeo imena glava domaćinstava iz 1912. godine.  Kako se kod uzorka radi o odraslim glavama domaćinstava 1912. godine, za pretpostaviti je da su uglavnom rođeni u drugoj polovici XIX stoljeća.  Čitavo selo je brojalo 119 domaćinstava a ja sam uzeo prvih stotinu.  U ovom uzorku po prvi put vidimo prevagu narodnih imena.  Njih je 54 u poredbi s 46 kalendarskih.  Posebno su česta imena izvedena iz Rad- kojih ima 17 i imena izvedena iz Mil- kojih ima 14.  Imena s korjienom Vuk- je 7 a imena s korijenom Nov- 6.  Osim ovih imamo jednog Batrića i dva Baca, što ja mislim je hipokoristik od Batrić.  Imamo još po jednom imena Blagoje, Bojo, Dragiša, Ljubo, Mušo, Nenad, Stanoje i Stojan.  Iako su kalendarska imena u manjini, opet je Jovan najčešće ime uopće s 6 nositelja. 

Uzorak za Štavalj kod Sjenice je uzet s popisa Srba glava domaćinstava iz 1912. godine.  Uzorak je iz sela Štavalj, Kokošiće, Vrsjenice, Gradac, Dragojloviće i Stup.  Iz Štavlja su uklonjena dva svećenika jer nisu domaći ljudi.  Uzorak je opet raznolik, pa se samo Mihajlo i Jovan javljaju 5 ili više puta.  Narodnih imena je 28 a kalendarskih 72.  Među narodnim se opet ističe skupina s korijenom Mil- koja broji 12 osoba, od kojih se Milovan nalazi triput.  Vuksan i Vukota se spominju 3 i 2 puta.  Radoš se spominje dva puta, a po jednom Srpko, Borisav, Radovan, Lalić, Živko, Zako, Gvozden, Novak i Ognjen.   

Uzorak za Goraždevac kod Peći je uzet s popisa glava domaćinstava kojeg je izvršila Crna Gora 1913. godine.  91 muškarcu iz same seoske općine Goraždevac sam dodao prvih 9 kućnih brojeva Srba u samom gradu Peći i dobio uzorak od 100 osoba.  Ovdje imamo 59 kalendarskih i 41 narodno ime.  Ime Deno mi je nejasno pa sam ga svrstao u narodnu.  Ako nije, pojavljuje se samo jednom pa ne čini neku statističku razliku.  Iz korijena Mil- je 14 osoba a iz korijena Rad- 10.  4 osobe se zovu Živko, a imena Zdravko i Vukadin nose po 3 osobe.  Vučko se pojavljuje dvaput, a po jednom imamo imena Bojko, Obrad, Staniša, Uroš, Vato, Veličko i Veljo.  Najčešće je ime Petar koje se javlja 8 puta, pa onda Jovan i Mitar s po 5 javljanja. 

Uzorak iz sela Ranilug kod Gnjilana sam izabrao jer Urošević za to selo kaže da u njemu nema pravoslavnih Roma kao u nekim drugim selima u tom kraju.  Uzorak je s mitropolitskog popisa Srba iz 1912.  Ranilug je imao 114 srpskih kuća a ja sam uzeo prvih 100 po redoslijedu kako ih je lokalni pop popisao.  Imenoslov je ovdje za razliku od Goraždevca vrlo kalendarski.  Narodno ime Stojan se pojavljuje 7 puta a Stanko 4 puta.  Imamo i 3 Milana i jednog Milutina, kao i 2 Mladena.  Dvije osobe se zovu Dušan.  Imena Nata i Nota mi nisu jasna, ali mi se nekako čini kao da je bar prvo hipokoristik od Anastas.  Ja sam ih oprezno svrstao među kalendarska, no mogu biti u krivu.  Bez njih, imamo 17 narodnih i 83 kalendarska imena.  Najčešća imena su Jovan s 9 javljanja i Đorđe s 8, uz već pomenuto Stojan.  Ovdje imamo i dosta kalendarskih imena koja ne nahodimu u drugim srpskim krajevima.  5 osoba se zove Trajko, 4 Jordan, 4 Zafir i 3 Ariton.  Vidi se snažan uticaj grčke kulture.   

Uzorak za selo Plažani kod Despotovca sam uzeo iz državnog popisa Kraljevine Srbije 1863. godine.  Uzorak je sastavljen od muške djece 10 godina i mlađe, tj. onih rođenih između 1852. i samog popisa.  I kod ovog uzorka imamo blagu prevagu narodnih imena.  Takvih je 55 dok je kalendarskih 45.  Opet su najčešća imena s korijenom Mil- s 14 javljanja.  Imena s korijenom Živ- se javljaju 8 puta a Vuk- 7 puta.  Imena s korijenom Rad- se javljaju 8 puta a s korijenom Vel- 4 puta.  Imamo tri osobe s imeno Dobrosav i po dvije osobe s imenima Dragutin, Stojan i Zdravko.  Po jednom se sreću imena Blagoje, Kamenče, Ljubisav, Ognjan, Stanko, Vladimir i Vladislav.  Najčešća imena su ipak opet kalendarska, Trifun i Dimitrije koja se javljaju po 4 puta.  Značajno je da u čitavom selu imamo 65 različitih imena.

Uzorak za grad Užice je iz državnog popisa Kraljevine Srbije 1863. godine.  Uzeo sam prvih 100 muškaraca glava domaćinstava onako kako su popisani.  Oni bi uglavnom trebali biti rođeni u prvoj polovici XIX stoljeća.  Ovdje imamo 64 kalendarska imena i 36 narodnih.  Imena s korijenom Mil- imamo 14.  Po 3 osobe se zovu Vule, Obrad i Radisav.  Po jedna osoba se zove Borisav, Ljubiša, Ljubisav, Neša, Novak, Ostoja, Paun, Raka, Sreja, Stanoje, Stojko, Tiosav i Vukoman.  Najčešća imena su Marko i Jovan s 5 i 6 nositelja.   

[Amicus]

Свака част Pavo на овој занимљивој анализи.

Иако се за Србе везује мишљење да код њих доминирају народна имена, у односу на католичке Хрвате и Словенце, где доминирају календарска имена, овде видимо да је та доминација ипак у мањини.

Не знам колико је ту пресудна чињеница што је то XIX век?

[Pavo]

Иако се за Србе везује мишљење да код њих доминирају народна имена, у односу на католичке Хрвате и Словенце, где доминирају календарска имена, овде видимо да је та доминација ипак у мањини.

Meni je posebno zanimljiva Dalmacija, pogotovu srednja.  Oko Sinja i Vrlike je u XIX stoljeću vjerojatnoća da se Srbin zove Mate ili Ante bila višestruko veća od vjerojatnoće da ima narodno ime.  Ali ljudi imaju one predrasude u smislu "Svi nose i nosili su imena kakva ja znam u svom selu." 

[Amicus]

Meni je posebno zanimljiva Dalmacija, pogotovu srednja.  Oko Sinja i Vrlike je u XIX stoljeću vjerojatnoća da se Srbin zove Mate ili Ante bila višestruko veća od vjerojatnoće da ima narodno ime.  Ali ljudi imaju one predrasude u smislu "Svi nose i nosili su imena kakva ja znam u svom selu."

Тамо ближе морској обали, толико ме не изненађује, па ни у том контексту који си сад поменуо, али у залеђини сам држао да је стање ипак другачије.

Наравно, те појаве које се разликују од села до села, и могу остати само на нивоу размишљања простих сељана.

[Зрно]

За подручје Дрниша могу рећи да је у 19. в. била изузетна доминација хришћанских имена. Народна скоро да уопште нису евидентирана у матичним књигама. Једино што је код жена била врло честа Стана. Могуће да су неки имали словенска имена, а да су у црквеним књигама уписивана хришћанска. Оно што је врло специфично у мом крају и врло тешко разумљиво другим људима, је да особе врло често имају крштено име које не користе. Сви познају те људе под сасвим другим именом. Тако сам ја тек кад сам одрастао сазнао права имена мог стрица и бабе. А права имена неких комшија сам сазнао пре пар година и још увек откривам.

[Pavo]

Na malo većem uzorku u parohiji Dicmo i Zagorje, od 1812. od 1864. je kršteno 826 muške djece.  24 ih je dobilo narodna imena.  Osim imena Rade(10 puta) i Stojan (6 puta), sva druga imena su pojedinačna.  97% djece ima kalendarska imena, i to uglavnom koja možeš nabrojati na prste. 



Ono što pokazuje uticaje većine i svojevrsno izjednačavanje je da su sva ova imena osim Todor i među prvih 20 najčešćih i u katoličkoj župi Dicmo.  Imena kojih nema kod katolika u maticama župe Dicmo (Todor, Mitar, Pane, Tana, Sava, Vaso) nosi tek 21% pravoslavnih.  Sve skupa, 75% imena u parohiji Dicmo su takva da čovjek ne bi mogao sa sigurnošću reći da su nositelji pravoslavne vjere.  Pogotovu jer iz upisa koji nisu na talijanskom ili crkvenoslavenskom, vidimo da su ti ljudi u svakodnevnom životu rabili oblike kao Ivan, Jure, Stipan.   

[Зрно]

Имена Анте, Мате и Јуре код Срба сам сретао само у подручјима Далмације која су изразито католичка, а Срби ту живе само у оазама, тако да су били под великим утицајем околине.

[Зрно]

Стипан и Цвитко су се код Срба у Далмацији јављали у 18. веку, а касније су нестали.

[Pavo]

Могуће да су неки имали словенска имена, а да су у црквеним књигама уписивана хришћанска.

Ima jedan meni jako zanimljiv slučaj čovjeka iz Brštanova u ovim dicmanjskim maticama.  Čovjek krsti osmero djece, i prvih dva puta, upisano crkvenom ćirilicom, ime mu je Rade.   Onda treće dijete, opet upis ćirilicom, piše ime oca "Luka Rade."  Mislio sam da je greška, ali onda dva puta na talijanskom latinicom piše "Rade Lucha" i jednom baš izričito "Luca detto Rade."  Čovjek je rođen prije početka preživjelih/dostupnih matičnih knjiga, ali očito je u njih zapisan kao Luka, ali ga zovu Rade.  Kao što i pop veli "Luka zvani Rade." 

A da bude zbrka još veća, prva dva djetata su mu upisana kao Čarpina, pa onda Stričević, pa onda Stričević detto Čarpina, pa onda opet Stričević.

[Зрно]

Ima jedan meni jako zanimljiv slučaj čovjeka iz Brštanova u ovim dicmanjskim maticama.  Čovjek krsti osmero djece, i prvih dva puta, upisano crkvenom ćirilicom, ime mu je Rade.   Onda treće dijete, opet upis ćirilicom, piše ime oca "Luka Rade."  Mislio sam da je greška, ali onda dva puta na talijanskom latinicom piše "Rade Lucha" i jednom baš izričito "Luca detto Rade."  Čovjek je rođen prije početka preživjelih/dostupnih matičnih knjiga, ali očito je u njih zapisan kao Luka, ali ga zovu Rade.  Kao što i pop veli "Luka zvani Rade." 

A da bude zbrka još veća, prva dva djetata su mu upisana kao Čarpina, pa onda Stričević, pa onda Stričević detto Čarpina, pa onda opet Stričević.

Да, и презимена по Далмацији редовито имају и другу варијанту, као што је код мене било Малеш. Код свих хрватских презимена из села и до данашњих дана постоји друга варијанта која се чешће користи у међусобном говору, док је она прва главна на папиру.

Ја сам досадашњим истраживањем уочио да у матичним књигама писаним ћирилицом има више народних имена. Код оних писаних латиницом, скоро да уопште нема.

[сɣнце]

Ја сам некада давно радео овакове разборе (1) имен са средњевековних попис житељства. Далеко више је било словенских имен, особито с корени рад-, мил-, драг-, стој-, вук-.
____________________
(1) разбор - анализа

[Pavo]

Ја сам некада давно радео овакове разборе (1) имен са средњевековних попис житељства. Далеко више је било словенских имен, особито с корени рад-, мил-, драг-, стој-, вук-.
____________________
(1) разбор - анализа

Nenad Vekarić u svojoj knjizi o pelješkim rodovima donosi tablicu s omjerom imena na Pelješcu u različitim vremenskim periodima.