Podaci o zarazama su pretežno vezani za Zetsku ravnicu i Nikšić. Rjeđe je zapisivano ono što se dešavalo u široj okolini i dublje u brdsko-planinskom području. A tamo je povremeno bilo pravih pomora, o kojima ne znamo mnogo.Tako pop Vuk Popović obavještava Vuka Karadžića 14. novembra 1861. godine da je iz Crne Gore u Grbalj prenesena „bolest od krasta, te pomrije od njih oko 40 duša ... a u Crnoj Gori umrlo je od njih blizu 1000 duša i na golo sve muškijeh glava. Ovo je i njih i nas gore bilo uplašilo nego li rat s Turcima i ova zla godina“ (Vuk Popović, Pisma Vuku Karadžiću, CID, Podgorica, 1999).Osiromašeno i izgladnjelo stanovništvo Crne Gore pred kraj austrougarske okupacije stigla je još jedna nevolja strašnija od gladi i svih kaznenih ekspedicija. Španjolska groznica, kako je narod nazvao „španjolka“, odnijela je za nekoliko mjeseci više života nego sve tri godine rata. Ova opaka bolest počela je da hara po crnogorskim selima u avgustu 1918. godine i da po kućama ostavlja pravu pustoš. U nekim planinskim selima leševi umrlih danima su stajali po kućama, jer više živih nije bilo da ih sahranjuju“ (Mile Kordić, Mijajlo Ašanin, „Komitski pokret u Crnoj Gori 1916-1918“, Nova knjiga, Beograd, 1985).
Španska gripa je pustošila kao nekad kuga i kolera. Ona skoro nije mimoišla nijednu kuću. Osobito su djeca bila njene žrtve“, piše Stevan Popović („Rovca i Rovčani“, Univerzitetska riječ, Nikšić, 1990, 219-250).
„Koliko je ova čudna i opaka bolest odnijela života, nikada nije tačno utvrđeno. Zabilježen je, na primjer, podatak da je samo u avgustu 1918. godine u nikšićkom okrugu od španske groznice umrlo 1,5 odsto stanovništva“ (Mile Kordić, Mijajlo Ašanin, „Komitski pokret u Crnoj Gori 1916-1918“).
