http://www.blic.rs/vesti/reportaza/tajne-srpskih-fresaka/09vjd8rTajne srpskih fresaka
PIROT - Iako je slikanje Bogorodice s anđeoskim krilima protivno crkvenim kanonima, koji precizno određuju kako se koji svetac slika, jedna takva freska iz 19. veka krasi manastir Sukovo, nedaleko od Pirota.
Sadašnja crkva u Sukovu zidana je na temeljima starijeg hrama, između 1857. i 1859, a oslikana deceniju kasnije, 1869. godine, tako da su obe freske – i Bogorodica sa krilima i Sveti Hristofor sa životinjskom glavom, nastale praktično u isto vreme. Naslikao ih je izvesni Vasil pop Hristov iz Samokova, bugarskog grada koji je tokom turske okupacije bio regionalni centar sa brojnim kujundžijskim i slikarskim radionicama.
Svetac sa psećom glavom
Psoglavi svetitelj Hristofor u crkvi sukovskog manastira
U crkvi sukovskog manastira nalazi se i neobična freska psoglavog svetitelja Hristofora, čiji praznik pravoslavci slave 9. maja, a rimokatolici 25. jula. Za ovog mučenika iz 3. veka naše ere vezane su razne legende, a o njemu je pisao i pokojni patrijarh Pavle. Poreklom iz maloazijske pokrajine Likije, krupnog stasa, Hristofor se pre krštenja zvao Reprev ili Reprobus (suprotnost od latinskog probus – dobar), i navodno je pripadao ljudožderskom plemenu psoglavih ljudi. Prema legendi, u želji da služi najmoćnijeg vladara sveta, prihvatio se dužnosti da na leđima prenosi ljude preko velike reke. Jednom prilikom neko dete ga zamoli da ga prenese na drugu obalu. Ali, dok je Reprobus gazio kroz vodu, dete je sa svakim korakom postajalo sve teže, pa se ovome učinilo da na leđima nosi čitav svet. Tada se u liku deteta razotkri Isus i reče Reprobusu da nije nosio svet, već njegovog tvorca, zbog čega ga je, u znak zahvalnosti, i krstio, nadenuvši mu ime Hristonosac (Hristofor).
Na katoličkom zapadu Sveti Hristofor je upravo predstavljen kao krupan čovek koji na ramenima nosi dete Isusa, dok je prikazivanje ovog svetitelja sa psećim (civilizovani stanovnici grčko-rimskog sveta držali su da većina naroda van granica njihove civilizacije ne govoro, već laje i jede ljudsko meso) ili magarećim (aluzija na magarca koji je uneo Hrista u Jerusalim) likom karakteristično za pravoslavne zemlje, gde je zabeleženo oko pedesetak takvih primera. Na taj način u Svetom Hristoforu je personifikovana vera u čudotvorno spasenje, što je imalo posebnu težinu u doba robovanja pod Turcima.
